درگیر شدن با معنا و مفهوم فلو ، برای مبتدیان بسیار حائز اهمیت است .فلو یک ترکیب آوایی تشکیل یافته از تمام جریان های آوایی ، ضربآهنگ ، رشته کلمات و حس های متفاوت در یک اجراست . ریتم و قافیه روی هم رفته باعث شکل گیری ملودی (جریان زنده ) در طول یک لیریک میشوند.
این تعاریف را در گذشته بسیار گفته ایم و بسیار تحلیل کرده ایم .فکر کردن راهی را باز میکند .در مورد فلو و اجرای فلو البته سوالات بیشماری وجود دارد اما میتوان به نگاه از میان رده تمام دیدگاه ها اشاره داشت .
فلو یک ریتم مشترک
به کلمات لیریک خود دقت کنید . فلو میتواند از یک ریتم مشترک که بتواند تمام اشکال مختلف کلمات را در خودش جا بدهد مشتق شود.ریتم این جریان عموما با تقسیم دو تا دو تا ، سه تا سه تا و چهار تا چهارتا که بسیار مرسوم است جریان میگیرد ، تعداد این تقسیم بندی ها البته میتواند بیشتر هم باشد اما همه کلمات جوری در جریان اجرا شکسته میشوند که در اندازه ضرب های ریتم ظاهر بشوند و تماما در ریتم کلمات بنشیند.
فلو یک حس مشترک
راه دیگر ، البته زمانی به کار شما می آید که نشان میدهد شما تنها به دنبال جریان دادن فقط کلمات در پشت سر هم نیستید و محتوای شعری شما این پتانسیل را ندارد که بشود بخاطر تنها یک ریتم یکدست خارجی ، نوع اجرای خود را تغیر بدهید.این جا در واقع فلو در ابتدا به ریتم درونی واژگان تکیه میکند ، به نحوی که واکه ها و هجاهای درون کلمه ای را در فکر خود ابتدا زمزمه میکند و با پیدا کردن جای تاکید و تغیر در کشش واکه ها ، حس اجرا را در جریان بر ریتم مقدم میکند.